Hoe gaat het daar...

Aangezien mij zo nu en dan wordt gevraagd hoe het hier aan deze kant van de zee/het kanaal/daar op dat eiland/in Engeland (omcirkel je eigen voorkeur) gaat, en gewoon omdat het kan, zal ik een verslag van hoe het hier is proberen bij te houden. Ik weet dat ik niet de eerste ben die iets dergelijks heeft geprobeerd. Ik weet ook dat het iets is wat bij de één wat succesvoller is dan bij de ander. Nu maak ik liever geen beloftes waar ik me niet aan kan houden, maar ik ga mijn best doen om meer dan drie verslagen te posten. Daarna zien we wel weer verder hoe het gaat.

Het is nu 9 maart, ik ben hier alweer meer dan een maand. Een maand en een dag om precies te zijn. Hier is Cambridge in Groot Brittanië voor degenen die zich afvragen waarom ze dit aan het lezen zijn. Vanwege puur geluk/omdat ik enigszins ergens goed in lijk te zijn (omcirkel je voorkeur) heb ik een baan gekregen als onderzoekassistent aan een universiteit in Cambridge. De Anglia Ruskin university om precies te zijn, nee, dat is niet degene waar je aan denkt. Denk ik. In ieder geval, daardoor zit ik nu voor in ieder geval een jaar in het land van Eng.

Eigenlijk zijn het dus nog maar 11 maanden. De eerste vier weken waren vooral ontzettend wennen. Wat niemand je vertelt voordat je naar Engeland gaat, en dat is op zich best logisch, is dat iedereen er Engels spreekt. Het is iets dat je weet, maar waar je geen rekening mee houdt. Links rijden, veel thee, waardeloos brood, heuvels, ander eten, dat je alleen bent, dat jij zelf Engels moet praten, met al dit soort dingen houd je wel rekening. Alleen dat iedereen overal Engels praat, en allemaal met een iets ander accent, is geen verassing, maar het is wel even wennen. En het geld, dat is ook wennen. Het is hier gebruikelijk om 1 en 2 pence terug te krijgen en aangezien alles .99 pond is zit je portemonnee binnen de kortste keren overvol. Zwaar irritant.

Dan de vraag die me het meest gesteld wordt, hoe is het daar? Het korte antwoord, goed. Een langer antwoord, best goed. Tot dit weekend was het erg koud. Vooral mijn nieuwe huis heeft de neiging om ontzettend koud te zijn. Zo nu en dan is het zo erg dat je naar buiten stapt en het gevoel hebt dat het buiten misschien wel warmer is. En dan is het tot nu toe gelukkig een milde winter geweest. Alhoewel je nooit weet wat maart en april doen. Vandaag (en gisteren in iets mindere mate) zijn dan weer fantastisch mooie dagen met veel zon en een lekkere temperatuur. Van mij mag het wel zo blijven.

Ik geloof dat ik voorlopig wel genoeg geschreven heb. Tot het volgende verslag.